Yn ôl ym 1821, archwiliodd y ffisegydd Almaeneg Thomas Johann Seebeck y syniad o wahanol fetelau pan fyddant yn cael eu cysylltu â'i gilydd. Darganfu bod newidiadau tymheredd rhwng y cymalau a maes magnetig i'w gweld - adwaenir hyn fel yr effaith Seeback.
Oddi yno, canfuwyd yn ddiweddarach bod y maes magnetig yn rhan o'r cerrynt thermodrydanol. Y foltedd a gynhyrchir o'r ddau fath o wifren yw'r hyn a ddefnyddir i fesur tymheredd o uchel iawn i isel.
Mae trothwy'r mesuriad tymheredd yn dibynnu ar y math o ddeunydd gwifren a ddefnyddir, ac er ar gerrynt isel iawn, gellir cynhyrchu pŵer o gyffordd thermocwl.
Defnyddiodd y gwyddonwyr Michael Faraday a Georg Ohm yr effaith Seeback i gynnal arbrofion i helpu i ddeall yr effaith a mesur tymheredd ymhellach.
O'r darganfyddiad hwn, ac ar ôl ymchwil pellach gan wyddonwyr trwy gydol hanes, cynhyrchwyd thermocyplau yn gynnar yn y 1900au. Ers hynny mae'r dechnoleg wedi datblygu a symud ymlaen i'r hyn ydyw heddiw. Maent bellach yn cael eu defnyddio mewn llawer o wahanol offer o baratoi bwyd i weithgynhyrchu fferyllol.
